Αποχαιρετώντας το παρελθόν , καλωσορίζοντας το παρόν ...
Κάποια στιγμή ο παλιός ο χρόνος αποφάσισε να μην "πάει" . Επιθυμούσε να μείνει στον ενθουσιασμό της χαράς που βίωσε , να σταθεί στη ζεστή θλίψη του πόνου που ένιωσε . Χωρίς να το σκεφτεί , επέλεξε να "κάτσει" σε όσα έζησε , στο παρελθόν . Ο νέος όμως χρόνος έρχεται και είναι το παρόν . Σπρώχνει ορμητικά τον παλιό . Δεν μπορούν να μείνουν και οι δύο . Ο παλιός αποχαιρέτησε θλιμμένος που τελείωσε , χαρούμενος που ο νέος ωρίμασε πια και είναι έτοιμος να πάρει τη θέση του . Έτσι έγινε ανάμνηση αφήνοντας χώρο στο νέο βίωμα που θα έρθει .
Κάθε χρόνο , κάθε στιγμή που ζήσαμε , γεμίζουμε με εμπειρία που γίνεται ανάμνηση και παρελθόν : η βάση που στηρίζουμε το παρόν μας . Είναι σημαντικό να μπορούμε να αποχαιρετούμε ό,τι πέρασε . Μόνο το παρόν ζούμε πραγματικά γιατί το παρελθόν έφυγε και το μέλλον δεν έχει έρθει ακόμη . Κάποιες φορές μένουμε στο παρελθόν μας ζητώντας να το αλλάξουμε ενώ έχει φύγει πια , αποδίδοντας ευθύνες , επικρίνοντας τον εαυτό μας ή τους άλλους για ό,τι είμαστε παίζοντας ατέλειωτα παιχνίδια για το ποιος φταίει . Άλλοτε σκεφτόμαστε περίσσια το μέλλον μας το οποίο δεν γνωρίζουμε , προβλέποντας , προσδοκώντας υπερβολικά , προεξοφλώντας αυτό που θα έρθει . Επενδύουμε λοιπόν ενέργεια είτε σε αυτό που παρήλθε , είτε σε κάτι που έχει ελάχιστη σχέση με αυτό που τελικά θα συμβεί . Έχουμε την τάση να κολλάμε στο παρελθόν ή να προσβλέπουμε με εμμονή στο μέλλον για να δικαιολογήσουμε την απροθυμία μας να αναλάβουμε την ευθύνη για το παρόν μας .
Καλωσορίζοντας λοιπόν το "νέο" χρόνο και αφού αποχωριστούμε ό,τι ζήσαμε , μεταποιούμε την εμπειρία μας σε ικανότητα και ωριμότεροι προχωρούμε τον καινούριο δρόμο μαζί με τους ανθρώπους μας επενδύοντας την ενέργεια μας με ζωντάνια στο εδώ και τώρα , στην πραγματικότητα μας .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου