Θύμα και Θύτης ...
Κάθε παιδί από τη γέννηση του διαθέτει την ενστικτώδη ικανότητα να απαντά στα ερεθίσματα του περιβάλλοντος ώστε να αλληλεπιδρά και να επιβιώνει . Εμείς ως ενήλικες μπορούμε να το καθοδηγήσουμε ώστε να την αναπτύξει και να ωριμάσει αναλαμβάνοντας την ευθύνη της δράσης του ή να το καταπιέσουμε παραμελώντας την αξία του , εμποδίζοντας την αυθόρμητη δράση του , αφαιρώντας την αυτοεκτίμηση του , αλλάζοντας τη φυσική του τάση για αυτοπραγμάτωση και να το μετατρέψουμε έτσι σε θύμα μας .
Το παιδί αυτό μεγαλώνοντας γίνεται πλέον ο διπλανός μας , εμείς οι ίδιοι , ο σημερινός πολίτης της κοινότητας μας . Έχει μάθει ότι με τη συμπεριφορά του δεν μπορεί να επηρεάσει και να αλλάξει το περιβάλλον του ,ώστε να νιώσει έτσι ικανός και σημαντικός . Δεν μπορεί να αισθανθεί εμπιστοσύνη και αμοιβαιότητα καθώς αφού δεν άλλαξαν οι γονείς του , οι γύρω του για αυτόν , δεν μπορεί να αλλάξει και ο ίδιος , να προσαρμόσει δημιουργικά τη συμπεριφορά του στις αντιδράσεις των άλλων . Αντίθετα δύσπιστος συνεχίζει , ένας "μικρός" ενήλικος να καταλαμβάνει το μικρό χώρο μέσα στον οποίο τον περιορίσαμε χωρίς να συνειδητοποιεί ότι τώρα είναι και πιο δυνατός και πιο έμπειρος ώστε να διευρύνει τα όρια του και να επιλέξει τους άλλους από τους οποίους επιθυμεί να διεκδικεί τα θέλω του . Μένει να βολεύεται στο φόβο των συνεπειών της δράσης του , να οικτίρει τον εαυτό του πιστεύοντας ακόμη ότι οι άλλοι δεν τον αφήνουν να δράσει . Τότε θυμώνει και απαιτεί βίαια θεωρώντας ότι του χρωστούν , ότι αυτοί φταίνε που είναι αδρανής και ζητά να τους τιμωρήσει . Έτσι γίνεται θύτης .
Το πρώτο του θύμα θα είναι ο ίδιος του ο εαυτός αν επιλέξει να κάνει στο παρόν του ό,τι του έκαναν στο οδυνηρό του παρελθόν αφού θα συμπεριφερθεί στα παιδιά του και στους οικείους του με τον τρόπο που θα ήθελε να αντιδράσει και να τιμωρήσει τους "άλλους" του τότε , συνεχίζοντας έτσι το φαύλο κύκλο της θυματοποίησης . Θα ζει με τις τύψεις του επειδή κάνει στους αγαπημένους του ό,τι ακριβώς απεχθάνεται , ό,τι ακριβώς του έκαναν.
Μέσα από τη φροντίδα της ψυχής του μπορεί όμως να κάνει το "άλμα" και να αναγνωρίσει , να αποδεχτεί ότι ως μικρό παιδί τότε δεν του έδωσαν ό,τι επιθυμούσε . Να βιώσει το δύσκολο πόνο της παραμέλησης , της σωματικής και συναισθηματικής του κακοποίησης . Να ανακαλύψει την κρυμμένη του δύναμη και την τωρινή του ταυτότητα επιλέγοντας σήμερα την ευθύνη των πράξεων του και την ικανοποίηση ότι αυτό που σίγουρα μπορεί να αλλάξει είναι η αυτοεκτίμηση του .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου