Γιώργος Σ. Καλαϊτζής Ψυχοθεραπεία Gestalt Ψυχολογος Ψυχολόγος Ψυχολογοι Ψυχολόγοι Καβάλα

Το παιδί που μεγαλώνει ... 

   Αν ένα παιδί είναι ο βλαστός από τον σπόρο που έχουμε φυτέψει , τότε μπορούμε να δούμε καθαρά ποιες είναι οι ανάγκες του : εξαρτάται πλήρως από εμάς να το "ποτίσουμε" με τις θρεπτικές ουσίες που χρειάζεται , να του δώσουμε τις σκέψεις μας , τα πρέπει μας , τα θέλω μας , να το εξοπλίσουμε με τις αξίες μας , να το τονώσουμε με τους επαίνους μας . Να το ζεστάνουμε , όπως ο ήλιος , με το φως μας , την αγάπη μας . Όλα αυτά το παιδί τα ρουφάει για να "γεμίσει" το άδειο του στομάχι , το μυαλό του , την καρδιά του και αυθόρμητα , φυσικά , αντιδρά σε ό,τι δεν μπορεί να "χωνέψει" . Κράτά ό,τι το βοηθά για να αναπτυχθεί και να βλαστήσει .     

   Όντας δίπλα του με την παρουσία μας το στηρίζουμε , του ορίζουμε το χώρο που μπορεί να καταλαμβάνει και του βάζουμε όριο στο τι μπορεί να πράττει . Το παιδί φτάνοντας στην εφηβεία , αυτό το όριο το λαμβάνει πλέον ως περιορισμό . Έχει ανάγκη την εξάρτηση του και επιθυμεί την ανεξαρτησία του . Μας χρειάζεται να το στηρίζουμε και συνάμα θέλει να σταθεί στα πόδια του . Από προστάτες του μας νιώθει σαν δεσμοφύλακες του . Όλα αυτά που ρούφηξε ως τώρα από εμάς , χρειάζεται αρχικά να τα αποβάλλει εξ ολοκλήρου και στη συνέχεια να επιλέξει ποια από αυτά του ταιριάζουν και μπορεί να τα κάνει δικά του , ώστε να αντιμετωπίζει το περιβάλλον του αποτελεσματικά . Σ' αυτή τη δύσκολη προσπάθεια και φυσική διαδικασία μας χρειάζεται ως τους μόνους σύμμαχους που έχει απέναντι στα "αγριόχορτα" που πρέπει να "πολεμήσει" για να νικήσει και έτσι να ανθίσει .

   Ως γονείς είμαστε οι πρώτοι απέναντι στους οποίους αντιπαρατίθεται , διεκδικεί το δικό του χώρο , θυμώνει για αυτά που δεν μπορεί να κάνει . Απέναντι μας αγωνίζεται για όσα μπορεί να πετύχει , να χαρεί και να νιώσει ικανός αφού σταδιακά στέκεται πια ως νεαρός ενήλικος δίπλα μας . Καλούμαστε πλέον να τον παρακολουθήσουμε σιωπηλά να "πέφτει" και να χτυπά , να πονά , να αποτυγχάνει , να πετυχαίνει . Τον παρηγορούμε , τον επιβραβεύουμε , εκφράζουμε τις αντιρρήσεις μας . Τον αποδεχόμαστε ως άτομο παρόλο που δεν αποδεχόμαστε κάποιες από τις επιλογές του . Τον αγκαλιάζουμε με την αγάπη μας . Μόνο έτσι μαθαίνει να ρυθμίζει ο ίδιος τη ζωή του , αναλαμβάνει την ευθύνη της ύπαρξης του και από βλαστός , αφού ανθίσει , δίνει τους δικούς του καρπούς .